Właśnie dobiega końca czwarta, a zarazem ostatnia, tura rozsyłania rozliczeń końcowych za rok 2014 w Norwegii. Urząd Skarbowy umieszcza dokument elektronicznie na panelu altinn.no oraz wysyła go pocztą do każdego podatnika, który nie zrezygnował z otrzymywania korespondencji w ten sposób. Rozliczenie końcowe w języku norweskim to Skatteoppgjør 2014, Utskrift av likningen 2014 (wersja angielska: Tax assessment notice 2014). Z dokumentu tego dowiemy się ile mamy ostatecznie zwrotu nadpłaty podatku lub ile jeszcze musimy do niego dopłacić. Norweski Urząd skarbowy w rozliczeniu końcowym przekazuje nam informację, jakie ewentualnie ulgi, czy klasy podatkowe zostały uznane, a także w jakich dokładnie kwotach. Musimy jednak zdawać sobie sprawę, że nie wszystkie ulgi odliczane są w Norwegii automatycznie, a także, że i na rozliczeniu końcowym zdarzają się błędy.
Najczęstszym błędem na rozliczeniu (zarówno wstępnym tj. Selvangivelse, jak i końcowym (Skatteoppgjør) są źle naliczone koszty uzyskania przychodu – Minstefradrag egen inntekt (eng. Minimum standard deduction from own income) znajdujące się w obu dokumentach pod kodem: 3.2.1. Koszty uzyskania przychodu, w przypadku pracownika zagranicznego, zależą nie tylko od wysokości przychodu, lecz także od ilości miesięcy pobytu w Norwegii. Osoba, która przebywa w Norwegii i pracuje tylko jeden miesiąc może mieć maksymalne koszty w wysokości 7 013 NOK; dwa miesiące – 14 025 NOK; trzy miesiące – 21 038 NOK; cztery miesiące – 28 050 NOK i tak dalej. Maksymalne koszty uzyskania przychodu za 12 miesięcy pobytu to 84 150 NOK. Zaniżone, jak i zawyżone koszty uzyskania przychodu wpływają na nasz zwrot czy dopłatę. Za niskie koszty uzyskania przychodu znacznie zmniejszają zwrot, a często powodują, iż podatnik ma dopłatę. Bardzo ważne jest zatem, aby sprawdzić czy na rozliczeniu końcowym widnieją poprawne koszty uzyskania przychodu.
Najważniejsze pytanie: jak płacić najmniejszy podatek w Norwegii?
Odpowiedź jest prosta: mieć pewność, że na dokumentach otrzymanych z urzędu skarbowego nie ma błędów, a także wiedzieć dokładnie czy i na jakie ulgi lub klasę podatkową się kwalifikuje. Jeśli bowiem wartości przychodów, zaliczek na poczet podatku i kosztów uzyskania są poprawne, a ewentualne ulgi, czy 2 klasa podatkowa zmniejszą nam kwotę do opodatkowania to i podatek jest optymalny. W Norwegii o należne ulgi podatkowe można ubiegać się do pięciu lat wstecz właśnie na podstawie rozliczenia końcowego za dany rok.
Ulgi i klasy podatkowe w Norwegii
Przede wszystkim musimy sprawdzić, w której klasie podatkowej jesteśmy. Z wyjściowej klasy 1 do 2 przejść mogą osoby będące w związku małżeńskim, pod warunkiem, że w 2014 roku zarobki brutto ich współmałżonka nie przekroczyły 43 664 NOK. Rozliczenie w 2 klasie podatkowej oznacza obniżenie podatku należnego, czyli inaczej – osoby w 2 klasie podatkowej płacę mniejszy podatek.
Po ustaleniu, która klasa podatkowa nas obowiązuje należy rozeznać się w ulgach podatkowych. Najbardziej opłacalna ulgą podatkowa to odpis osoby dojeżdżającej do pracy w Norwegii, czyli tzw. “ulga pendlera”. Odpis ten należy się każdemu, kto samodzielnie ponosi koszty związane z pobytem w Norwegii (w całości lub częściowo) i dojeżdża do żony, dziecka lub do samodzielnego mieszkania w Polsce.
Osoba, będąca w związku małżeńskim lub posiadająca dzieci w Polsce jest pendlerem. Oznacza to, że będzie mogła odliczyć sobie: diety za każdy dzień pobytu, koszty mieszkania i prądu, jak również koszty podróży do Norwegii oraz koszty ponoszone z dojazdem do pracy w Norwegii. Sytuacja kawalera lub panny jest nieco bardziej skomplikowana. Według norweskiego prawa podatkowego osoby nie będące w związku małżeńskim muszą wracać do kraju ojczystego co trzy tygodnie (chyba, że stan ich zdrowia albo inne czynniki uniemożliwiły tak częste podróże). Dodatkowo, jeśli dana osoba ma skończone 22 lata to musi udokumentować, że posiada samodzielne mieszkanie w Polsce (własne lub wynajmowane), a jej mieszkanie/pokój w Norwegii nie jest większy niż 30m2 i ma do niego dostęp każdego dnia tygodnia.
Kolejną ulgą jest tzw. „standardowa ulga dla pracowników zagranicznych” przeznaczona dla tych, którzy mają ograniczony obowiązek podatkowy. Ulga ta wynosi 10% przychodu, jednak nie więcej niż 40 000 NOK. Jest ona dostępna dla wszystkich pracowników, którzy utrzymują się na własny koszt w Norwegii i nie uzyskali rezydencji podatkowej w tym kraju.
Rezydentem podatkowym staje się każdy kto przebywał w Norwegii przez ponad 183 dni w jakimkolwiek okresie 12 kolejnych miesięcy w tym roku dochodowym, w którym długość pobytu przekracza wymienioną ilość dni lub przebywał w Norwegii przez ponad 270 dni w jakimkolwiek okresie 36 kolejnych miesięcy w tym roku dochodowym, w którym długość pobytu przekracza wymienioną ilość dni. Rezydencja podatkowa zaczyna obowiązywać w roku następującym po tym, w którym została ustanowiona.
Przepisy te oznaczają, że w ciągu 2 pierwszych lat pobytu w Norwegii zawsze można wybrać ulgę standardową.
Dodatkowo niektóre osoby mogą odpisać sobie odsetki od kredytu za granicą Norwegii (czyli np. w Polsce).
Jeśli mają Państwo pytania na temat jakichkolwiek dokumentów otrzymanych z Norwegii prosimy je nam przesyłać na adres: biuro@norlink.pl W naszym biurze wszystkie dokumenty wyjaśniamy bezpłatnie!
NORLINK – Przyjazna Norwegia!
www.norlink.pl
e-mail: biuro@norlink.pl
tel.: 535 198 244 lub (58) 352 43 93.
